2021 Model Özge :)

 17 yaşında başladığım bu bloğuma 26 yaşımdan merhaba diyerek başlamak istiyorum :) Yaşamayı her şeyden çok sevdim ve yaşamak için de çok savaştım. Savaşırken de sevdim bu hayatı.. Allah bilir ya bir gün olsun ölmek istemedim hep yaşamak istedim. Belki de bu yüzden çok zorlu sınavlara tabii tutuldum çok dikenli yollardan geçtim ama dizlerim kanaya kanaya geçtiğim o dikenli yolların sonunda çiçeklerin beni karşılayacağını da umut ettim hep. Çaresizliğin içinden çıkan çarelere, imkansızlıkların içinden parlayan mucizelere inandım hep..

Belki 17 yaşındaki Özge'ye sen liseyi de bitireceksin üniversiteyi de kazanacaksın deseler inanmazdım. O kadar uzak gelirdi bana. Ama yavaş yavaş da olsa, geç de olsa, onca derdin acının arasında liseyi açıktan bitirdim ve üniversiteyi kazandım. Karşınızda bir adet öğretmen adayı Özge var :) Ayrıca 2. Üniversiteyi de okuyorum. İşte hiç pes etmeyişlerimin, sabredişlerimin mükafatı bunlar..

Okulumu bitirip mesleğime başladığımda kendimi anlatacağım öğrencilerime ve diyeceğimki; asla pes etmeyin, umudunuzu asla kaybetmeyin ve sabredin.. Zamanı geldiğinde kurumuş otların arasından çiçek açtığını göreceksiniz.. 

Ehh benden bu kadar.. Belki 3 yıl sonra yeniden yazarım, öğretmen Özge olarak 😍

Selam !

Bugün bir bloğum olduğunu hatırladım.Girdim biraz okudum. Ne kadar çocukmuşum dedim. Kaç yıl geçmiş aradan. Son yazımdan bu yana 3 yıl,tam olarak yazmamdan da 5 yıl geçmiş. 5 yıl !! Ben bu 5 yıla neler sığdırdım bir bilseniz.. 2014 yılının sonlarına doğru ilik nakli oldum ve vücudum iliği reddetti. Nasıl da bir cümleye sığdırdım ama.. Halbuki içinde ne acılar,hayal kırıklıkları,pişmanlık var bir bilseniz. Aldığım kemoterapi ve diğer ağır ilaçlar yeni bir ilik bana faydası olmadığı gibi beni iyice kötüleştirmişti. Nakilden sonra ilik tutmasa da kaldığım yerden devam ederim sanmıştım,olmadı.1.5 yıl 25 30 bin trombositi beğenmeyen ben 2 bin trombositle yaşadım. Çünkü ömrüm bitmemiş,görecek günlerim,atacak kahkahalarım,ağlayacak yaşamım varmış. Ve çekecek acılarım.. Hepsi beni bekliyormuş. 2016 yılının nisan ayının 29. Gününde ikinci kez olduğum başarılı bir ilik nakliyle Aplastik Anemi'yi def ettim Efendim 🙏🏻☺ Ben seni yeneceğim dedim ve yendim ! Ama sanki zor bir oyundaymışım da yeni bir levela geçmişim ve oyun daha da zorlaşmış gibi bir savaşa daha girdim. Graft Versus Host Hiç duymadığınızı düşünüyorum zira kendisi pek rastlanmayan bir hastalık. 2. Kez olduğum nakil hücreleri iliğimi sağlıklı bir şekilde üretmeye başladı çok şükür Rabbim'e.. Ama.. Aması işte.. Verilen hücreler vücudumu yabancı gördüğü için cildime karaciğerime akciğerime bağırsaklarıma gözlerime tırnaklarıma saçlarıma saldırdı.. Ahh ne zor günlerdi,ne sancılı,bitik,yorgun.. Ama ben Özge'yim.. O kadar yıl savaşmışım nasıl pes ederim ? Etmedim ! Bazen düştüm ama tekrar kalktım. Ben kendimi bir şekilde yine de mutlu ettim. Çok uzun yollardan geldim sürüne sürüne. Bugün buradayım yaşıyorum nefes alıyorum,akciğerime verilen zarar nedeniyle çabuk yoruluyorum ama yine de koşuyorum. Yine de gülüyorum. Bugün blog yazılarıma baktığımda dedim ki Özge; sen haline hamdetmemişsin. Ben her şeyim dört dörtlük olsun isterken belki de bana verileni beğenmemişim. Ne garip yaşamayı çok istediğim için bu yollardan geçtim. Yaşamımın bedeli bu kadar ağır olmamalıydı diyorum bazen.. Ama biliyormusunuz artık halime hamd ediyorum. Sağlıklı bir kemik iliğine kan hücrelerine sahibim. Ama ben eski Özge'miyim ? Değilim. Keşkelerimi o kadar içten dolu dolu söylüyorum ki.. Keşke keşke keşke..   

Yazmak istedim,şimdi..

Yazmak istedim sadece.
Şimdi,bu saatte..
Ne kadarda uzun zaman olmuş buraya yazmayalı.
Hatta uğramayalı.
Özlemişimde açıkçası.
Yazıyorum öyle ama ne yazacağım onu bilmiyorum.
Yazacak şeyin olmamasından değil,yazacak şey çokta yazacak güç yok bende..
Ve ben bu gücü ömrümün sonuna dek bulamayacağım.
Yazmak için hatırlamayı istemiyorum pek.
Gerçi hiç unutmadım ama bilirsiniz beni ayrıntılı yazarım her şeyi.
Ayrıntılı yazıpta acıları birebir hatırlamaya gerek varmı ki ?
Şimdi düşünüyorsunuz bu kız ne acısı çektiki böyle ?
Ahh ahh neler çekti , çok çekti ve hala çekiyor.
İyi geceler pek sevgili bloğum,özlemişim seni..
Gündüz giderelim özlemi..